روایتی از چشم‌های بی‌خواب در سیاهی شب در تهیه بستری برای اعتلای نی‌ها. روایتی از پیشانی به عرق نشسته، در هیاهوی شرجی و گرمای سوزان تابستان، که آهن را هم به ستوه می‌آورد.

روایتِ سیلی سرمای زمستان است بر گونه‌ها، در میانه‌ی برداشت نیشکر. روایت دست‌های پینه بسته کارگرانی که همت‌شان، سلسله جنبان قامتی شد و حدیث مکرر شیرینی را در شکرستان ایران پراکند.

آخرین سبد نی، پایانِ شیرین یک سالِ خشک بود؛ سالِ غلبه اراده بر تازیانه بی‌رحم بی‌‌آبی.

آخرین سبد نی، آغاز همتی دوباره است و رستاخیزی دیگر برای گستراندن شهد نیشکر در سرزمین خوزستان.

عکس: آخرین سبد نی و پایان برداشت نیشکر در کشت و صنعت فارابی